به لطف و محبت خدا ، انشاء الله اتفاق خوبی در 27 رجب می افته.
پی نوشت: اتفاق خوب همیشه می افته ولی اون چیزی که منتظرش بودم رخ نداد!
پی نوشت: اتفاق خوب همیشه می افته ولی اون چیزی که منتظرش بودم رخ نداد!
دیشب بالاخره وقت کردم قسمت آخر لاست رو ببینم . خیلی گریه کردم . ولی هر چی فکر می کنم علت گریه هام مربوط به فیلم نمی شه.
انگار گاهی آدم فقط کافیه کمی احساساتش بر انگیخته بشه تا بهانه لازم برای گریه کردن رو پیدا کنه.
تازگی ها کمتر از قبل گریه می کنم . دلم خیلی پره اما فرصت گریه کردن ندارم.
تازگی ها خیلی عصبانی ام .وجودم سرشار از اعتراض شده . وجمله ی بچه گانه ی "این عادلانه نیست ؟!" دائم توی ذهنم در عبور و مروره .
هیچکدام_نه، بیشتر_ اتفاق هایی که در اطرافم می افته به نظرم عادلانه نیست .
فقط حس غریبی منو آروم می کنه که وضع همیشه این طوری نمی مونه.
من ولی هنوزدلم می خواد بهانه ای برای گریه ی حسابی پیدا کنم .سراغ ندارید؟